سابقه و هدف: امروزه ترمیم های کامپوزیتی به علت ظاهر زیبا، سرعت عمل حین کار و هزینه کم، بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. کامپوزیت های مختلفی در بازار موجود هستند و شناخت بهترین آنها که کارایی بهتر و دراز مدت تری داشته باشند ضروری است. هدف از مطالعه حاضر بررسی استحکام فشاری مواد ترمیمی کامپوزیت های هیبرید و نانوکامپوزیت ها بود.مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر از چهار نوع مختلف کامپوزیت رزین به شرح زیر استفاده شد: گروه 1- () Filtek Z 250 (3Mکامپوزیت هیبرید)، گروه 2- Filtek Superme (3M)، گروه 3- Gradia Direct X (GC) و گروه  .(Kerr Hawe) Herculite XRV Ultra -4برای هر کامپوزیت 12 نمونه در یک مولد فلزی به ابعاد 4 میلی متر قطر و 6 میلی متر ارتفاع ساخته شد. نمونه ها پس از پولیمریزاسیون در داخل مولد با استفاده از دستگاه لایت کیورLED Radiplus (SDI) ، به مدت 48 ساعت در آب مقطر با درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. سپس با استفاده از دستگاه Mechanical Testing Machine با سرعت 0.5 میلی متر در دقیقه تحت تست استحکام فشاری قرار گرفتند. برای بررسی و آنالیز آماری نمونه ها از آزمون های آماری Tukey's Post hoc و one-way ANOVA استفاده شد.یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان دادند که استحکام فشاری گروه 1 ( (Filtek Z 250بیشتر از سه گروه دیگر بود که از نظر آماری معنی دار بود ( .(P<0.05میان گروه های 2، 3 و 4 از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: کامپوزیت هیبرید استحکام فشاری بیشتری به نسبت نانوکامپوزیت ها از خود نشان داد.

زمینه و هدف: خصوصیات مکانیکی ماده تاثیر زیادی در کارآیی و موفقیت یک ترمیم دارد، به همین دلیل هدف از این مطالعه بررسی استحکام فشاری کامپوزیت های متراکم شونده و مقایسه آنها با دو نوع کامپوزیت معمولی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد پنجاه نمونه کامپوزیت سیلندر یک به ابعاد 4.6 میلی متر در یک مولد فلزی دو تکه ساخته شدند. نمونه ها به صورت لایه لایه داخل مولد پک شده و هر لایه به مدت چهل ثانیه توسط دستگاه تولید نور Rudi Plus (SDI Limited) پلی مریزه شدند. کامپوزیت های مورد استفاده به ترتیبAlert ،Charmfil Plus ،P60 ، Z100 و Spectrum بودند، سپس نمونه ها به مدت 48 ساعت در آب مقطر 37 درجه سانتی گـراد نگه داشته شدند و تحت آزمایش استحکام فشاری توسط دستگاه Zwick/ Roell) Machine Mechanical Testing) با سرعت 5/0 میلی متـر در دقیقه قرار گـرفتند. نتـایج تـوسط آزمونهای One-Way ANOVA و Tukey's Post-hoc تحت آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: از نظر آماری تفاوت معنی داری بین گروهها وجود دارد. (05/0>P)، کامپوزیت 100 Z بیشترین و کامپوزیت Charmfil Plus کمترین استحکام فشاری را نشان دادند. از نظر آماری تفاوت معنی داری بین کامپوزیت 100 Z و 60 P وجود نداشت اما بین کامپوزیت 100 Z و بقیه کامپوزیت ها از نظر آماری تفاوت معنی دار بود.نتیجه گیری: کامپوزیت های متراکم شونده برتری خاصی از نظر استحکام فشاری بر انواع معمولی ندارند.

بیان مساله: از میان خواص مکانیکی سمان های دندانپزشکی، مقاومت فشاری اثر بسزایی در طول عمر درمان ها دارد، که در صورت وجود نداشتن آن به میزان لازم ترک هایی در سمان به وجود می آید.هدف: در این بررسی تجربی و علوم پایه مقاومت فشاری دو گونه سمان رایج بررسی و در پایان، این سمان ها با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روش: در این بررسی مقاومت فشاری دو گونه سمان زینک فسفات و گلاس آینومر شرکت آریادنت و دو گونه سمان زینک فسفات و گلاس آینومر شرکت GC (Elite cement 100 و Fuji) بررسی گردید. از هر سمان شمار 5 نمونه درون مولد استوانه ای شکل مخصوص فراهم شد. در فراهم کردن نمونه ها از استاندارد ISO 9917 استفاده گردید. سپس نمونه ها، 23±0.5 ساعت درون آب مقطر قرار داده شدند. پس از آن، به کمک دستگاه مقاومت فشاری نمونه ها اندازه گیری گردید. نتایج با آزمون واریانس یک سویه و توکی مورد واکاوی آماری قرار گرفت.یافته ها: مقاومت فشاری سمان گلاس آینومر Fuji I و آریادنت به ترتیب 187.32±40.06 و 139.65±10.69 مگاپاسکال و مقاومت فشاری سمان زینک فسفات آریادنت و Elite cement 100 به ترتیب 123.17±21.77 و 83.75±21.95 مگاپاسکال محاسبه شد. نتایج آزمون واریانس یک سویه نشان داد، که استحکام فشاری Fuji I به گونه ای معنادار از دیگر سمان ها بالاتر بود (P<0.05). بر پایه نتایج آزمون توکی سمان گلاس آینومر آریادنت با سمان زینک فسفات این شرکت اختلاف چشمگیری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: بر پایه نتایج این بررسی، از میان سمان های بررسی شده سمان گلاس آینومر شرکت GC بیشترین مقاومت فشاری را نشان داد. با این وجود، سمان های زینک فسفات و گلاس آینومر آریادنت بر پایه استاندارد ISO 9917 پذیرفتنی است.

بتن های سبک به علت پایین بودن وزن مخصوص اشان از مقاومت کم تری نسبت به سایر بتن ها برخوردارند، این مقاله به بررسی اثر سیلیس الیافی نانو و میکرو و ماکروی استخراج شده از کانی مربوطه بر خصوصیت های مکانیکی بتن سبک، شامل مقاومت فشاری و مقاومت کششی می پردازد که به دلیل ریخت شناسی ای که دارند می توانند در بهبود خواص پیش گفته تأثیر داشته باشند. نتیجه های به دست آمده نشان از بهبود خصوصیت های مکانیکی بتن سبک به ازای استفاده از نانوسیلیس تا %4 وزن سیمان می دهد. در اثر ترکیب نانو با میکرو سیلیس و تأثیر آن در خصوصیت مکانیکی بتن ها مشخص شد که بالاترین مقاومت فشاری در استفاده از %2 نانوسیلیس و %8 میکروسیلیس حاصل می شود. ولی ترکیب نانوسیلیس با درصدهای بیش تر از %8 میکروسیلیس باعث کاهش خواص مکانیکی نمونه می شود. هم چنین اختلاط ماکروسیلیس در بتن تا %25 باعث افزایش مقدار مقاومت های کششی و فشاری می شود.

خواص فیزیکی- مکانیکی اسفنج های پلی یورتانی سخت تا حد زیادی به شرایط فرآیند تهیه آنها بستگی دارد. بسته به شرایط فرآیند ساخت، استحکام فشاری و شکل شناسی سلول های تشکیل شده در جهت موازی با جهت بالا آمدن اسفنج یا جهت عمود بر آن کاملا متفاوت است. دراین پژوهش، استحکام فشاری و شکل شناسی سلولی اسفنج های پلی یورتانی سخت تهیه شده از 4، 4- دی فنیل متان دی ایزوسیانات و پلی ال پل استری بررسی شده است. در شرایط فرایندی مختلف و با استفاده از قالب فلزی بسته به ارتفاع 20cm، قالب کاغذی بسته به ارتفاع 50cm و قالب کاغذی باز به ارتفاع 50cm نمونه های آزمون اسفنجی با گستره چگالی 75 تا 200kg/m2 تهیه شدند، استحکام فشاری و شکل شناسی اسفنج ها به کمک میکروسکوپ الکترون پویشی بررسی شد. نتایج نشان می دهد که استحکام فشاری و شکل شناسی سلولی اسفنج های تشکیل شده در جهت موازی و عمود بر جهت بالا آمدن اسفنج در قالب های بسته و قالب های با ارتفاع کم تفاوت چندانی با هم ندارند. در حالی که استحکام و مدول فشاری اسفنج های تهیه شده در قالب باز و با ارتفاع زیاد، در جهت موازی بسیار بیشتر از جهت عمود بر آن است و اسفنج خواص ناهمسان دارد.

زمینه: ترکیب ZOE سالهاست به عنوان Base در موارد مختلف درمانهای دندانپزشکی کاربرد دارد. به نظر می رسد زولیران مشابه تولید خارجی با نام زونالین می باشد و می تواند جایگزین مناسبی برای این ماده باشد. با توجه به قسمت پایین تر این محصول و سهولت دسترسی به آن، نیاز به بررسی علمی در جهت تایید خصوصیات فیزیکی ضروری به نظر می رسد. هدف: در این تحقیق میزان استحکام فشاری (Compressive Strength) سمان زولیران (براساس ‎آزمایش موجود در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30) با سمان زونالین به عنوان ماده استاندارد مقایسه شده است. مواد و روشها: تعداد 5 نمونه به ابعاد 4mmx6mm از هر یک از سمانها تهیه و به مدت 24 ساعت در دمای 37C0 ±1C0ودر اب مقطر نگهداری شدند. سپس نمونه ها بین ضخامت دستگاه Instrun قرار گرفته و نیرو اعمال گردید. پایین ترین نیروی اعمال شده که قادر به شکاندن نمونه بوده ثبت و با استفاده از فرمول k= 4F/pD2 میزان استحکام فشاری نمونه حساب گردید. یافته ها: میانگین استحکام فشاری 5 نمونه سمان زولیران 14.33 Mpa و میانگین استحکام فشاری 5 نمونه سمان زونالین 31.84 Mpa بود. میانگین استحکام فشاری سمان زونالین بالاتر از میانگین مندرج در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30 و به طور معنی داری از میانگین استحکام فشاری سمان زولیران بالاتر بود. میانگین استحکام فشاری سمان زولیران پایین تر از میانگین مندرج در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30 بود. نتیجه گیری: از آنجائی که استحکام فشاری سمان زولیران به طور معنی داری از میانگین استحکام فشاری زونالین کمتر بود، در نتیجه بنظر می رسد مقایسه و بررسی خواص دیگر فیزیکی این دو ماده جهت تایید یا رد قابلیت کلینیکی این ماده اهمیت دارد.

منیزیم و آلیاژهای آن به دلیل دارا بودن مدول الاستیسیته مشابه با استخوان و همچنین ویژگی های زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، کاربردهای گسترده ای در صنایع پزشکی و ساخت ایمپلنت های جذبی پیدا کرده اند. از طرفی بکارگیری ایمپلنت های منیزیمی با ساختار متخلخل می تواند سبب رشد نرخ جایگزینی استخوان به جای ایمپلنت جذبی گردد. با اضافه نمودن ذرات تقویت کننده هیدروکسی آپاتیت به منیزیم و آلیاژهای آن، می توان خواص مکانیکی و خوردگی آن را نیز بهبود بخشید. در این مقاله اثر اندازه پودر منیزیم در استحکام فشاری بایوکامپوزیت متخلخل منیزیم-هیدروکسی آپاتیت مورد مطالعه قرار گرفته است. نمونه های منیزمی و کامپوزیتی غیر متخلخل و متخلخل با درصد تخلخل حجمی 24% و 58% با استفاده از روش متالورژی پودر ساخته شده اند. برای این منظور دو نوع پودر منیزیم با اندازه های متفاوت µm 63 و µm 250، ذرات تقویت کننده هیدروکسی آپاتیت و ذرات آمونیوم بی کربنات بعنوان فاصله دهنده بکار گرفته شد. نتایج آزمون فشار تک محوره نشان داد استحکام تمامی نمونه های خالص و کامپوزیتی که با پودرهای منیزیمی به اندازه µm 63 ساخته شده اند نسبت به نمونه های ساخته شده با پودر µm 250 تا میزان 103% بیشتر است. همچنین در تمامی تخلخل های بررسی شده کامپوزیت ها در مقایسه با نمونه های خالص استحکام فشاری بالاتری از خود نشان می دهند.

در این مقاله اثرتخریب ناشی از ضربه های کم سرعت برکاهش استحکام فشاری نمونه هایی با سه ابعاد متفاوت بررسی شده است. با استفاده از مدل های تحلیلی و عددی رفتار نمونه ها شبیه سازی گردید. سپس توسط یک مطالعه آزمایشی، صحت جواب های مدل مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه های مذکور در ابتداء تحت ضربه هایی با شرایط یکسان و سپس تحت بار استاتیکی فشاری قرار گرفتند تا بتوان مقدار کاهش استحکام فشاری آنها را اندازه گیری کرد. نتایج آزمایشات نشان دهنده این مطلب است که در شرایط ضربه یکسان با افزایش ابعاد نمونه ها، سطح تخریب آنها کاهش می یابد و متعاقبا کاهش استحکام کمتری نیز در آنها مشاهده می شود. با افزایش ابعاد نمونه ها، حد آستانه کاهش استحکام افزایش می یابد. بطوریکه با افزایش ابعاد، قطعات در مقادیر بیشتری از انرژی ضربه، نشانه هایی از شروع کاهش استحکام فشاری را از خود نشان می دهند. بنابراین در شرایط واقعی که ابعاد صفحات به مراتب بزرگتر است انتظار می رود که کاهش استحکام کمتری داشته باشیم. روش هرتز برای اندازه گیری نیروی ناشی ازضربه تعمیم داده شد و سطح تخریب ناشی از ضربه نیز توسط مدل تحلیلی محاسبه گردید. سپس با استفاده از تغییر خواص مکانیکی در ناحیه تخریب شده ناشی از تخریب در مدل اجزاء محدود و با اعمال بار فشاری، استحکام باقیمانده صفحه کامپوزیتی شبیه سازی گردید. نتایج بدست آمده از مدلسازی توافق خوبی را با نتایج آزمایشی نشان میدهد